نوع دوم- سهام قرابتى:

1626- سائر سهام ارث- غير از فروض ششگانه‌اى كه ذكر شد- سهام قرابتى هستند، و سائر ورّاث- غير از سيزده طائفه مذكوره كه داراى فرض بودند- همه به قرابت ارث مى‌برند نه به فرض.

1627- كسانى كه به واسطه نسب ارث مى‌برند به سه طبقه تقسيم مى‌شوند:

طبقه اول: 1- پدر و مادر بدون واسطه، 2- فرزندان هرچه پايين روند، بدين ترتيب كه اولاد بلافصل مُتوفّى‌ در رتبه نخست، و اولادِ اولاد- نوه- در رتبه دوم، و هر چه پايين رود به همين قياس مى‌باشد؛ و با اين افراد غير از زن و شوهر، كسى ارث نمى‌برد.

طبقه دوم: 1- اجداد ميّت- چه پدرى باشند چه مادرى- هر چه بالا روند. 2- برادر و خواهر ميّت و اولادشان- كه آنها را كَلاله ميّت مى‌نامند- بدين ترتيب كه برادر و خواهر در رتبه اول، اولادِ آنها در رتبه دوم و هر چه پايين رود به همين قياس مى‌باشد، و تا زمانى كه يك نفر از رتبه نزديك‌تر به ميّت موجود باشد، رتبه بعدى او ارث نمى‌برد.

طبقه سوم: 1- عموها و عمّه‌ها هرچه بالا روند، 2- دايى‌ها و خاله‌ها هرچه بالا روند، 3- اولاد عموها و عمّه‌ها و دايى‌ها و خاله‌ها هرچه پايين روند.

1628- مادامى كه يكى از ورّاث رتبه نزديك‌تر به ميّت موجود باشد، ورّاث رتبه بعد او ارث نمى‌برند.

1629- اگر وارث ميّت تنها يك نفر از طبقه اول باشد، همه تركه ميّت را مى‌برد.

1630- اگر وارث ميّت چند پسر باشند، تركه را بطور مساوى بين خود تقسيم مى‌كنند.

1631- اگر دو دختر يا بيشتر وارث باشند، دو ثلث تركه را به عنوان فرض و بقيّه را به عنوان ردّ مى‌برند.

1632- اگر از ميّت هم پسر مانده باشد و هم دختر، هر پسر دو برابر يك دختر- يعنى هر دختر نصف يك پسر- ارث مى‌برد، پس اگر مثلًا ورثه ميّت يك پسر و يك دختر باشند، تركه سه قسمت مى‌شود، كه دو قسمت را پسر و يك قسمت را دختر مى‌برد.

1633- اگر يك يا چند پسر با پدر يا مادر وارث باشند، پدر يا مادر يك ششم را به عنوان فرض مى‌برد و بقيّه را يك يا چند پسر به عنوان قرابت مى‌برند.