ضِمان‌

دو موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 7 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- تعريف ضمان، 2- انواع ضِمان.

اول- تعريف ضمان:

ضمان آن است كه كسى با قرارداد، بدهىِ مالىِ شخصى را براى طلبكار او عهده‌دار شود، يا بدون قرارداد مسئوليّت چيزى را عهده‌دار شود يا بر عهده‌اش بيايد.

دوم- انواع ضِمان:

براى ضمان دو معناست: 1- ضمان به معناى اعم، كه شامل كفالت و حواله هم مى‌باشد؛ 2- ضمان به معناى أخصّ، كه به دو نوع تقسيم مى‌گردد: الف- ضمان عقدى، ب- ضمان قهرى.

نوع اول- ضمان عقدى:

منظور از ضمان عقدى اين است كه كسى با عقد و قرارداد خاصّى پرداخت بدهى مالى شخص معيّنى را در تاريخ معيّن براى طلبكار او عهده‌دار شود.

شرائط ضمان عقدى:

1512- شرائط ضمان عبارتند از: 1- طرفين عقد- يعنى ضامن و مضمونٌ‌له- داراى هفت شرط باشند: الف- بلوغ يا إشراف ولىّ، ب- عقل، ج- اختيار، د- قصد، ه- سفيه نباشند، و- ضامن‌