جُعالَه‌

تعريف واحكام جعاله بطور فشرده از فقرات فقهيه جلد 5 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: جعاله آن است كه انسان قرار بگذارد، در قبال عمل حلالى كه پذيرش شرعى و عقلائى دارد، عوض و اجرت معينى بدهد، مثلًا بگويد هركس گمشده مرا پيدا كند و به من برساند ده تومان به او مى‌دهم.

1389- جعاله از ايقاعات است و يك طرفه مى‌باشد و نياز به قبول ندارد و فقط با ايجاب- مبرز- محقق مى‌شود.

1390- جاعل بايد اهليّت استيجار داشته باشد يعنى عاقل، بالغ، با قصد و اختيار باشد و سفيه و مفلس نباشد و شرعاً مالك تصرّف در مال مورد جعل باشد.

1391- عامل در انجام كار جعاله نبايد مانع شرعى يا عقلى داشته باشد، بنابراين اگر مثلًا جعاله براى جارو كردن مسجد باشد، چون ورود به مسجد بر جنب و حائض شرعاً جائز نيست، چنانچه آنها بروند و مسجد را جارو كنند مستحق چيزى نمى‌باشند.

1392- كارى كه جاعل انجام آن را بطور جعاله درخواست كرده، بايد حلال و ارزش عقلائى داشته باشد و بنابر احتياط نبايد از واجبات عينيّه يا كار حرام و يا غير عقلائى باشد، پس اگر مثلًا بگويد هر كه نماز واجب خود را بخواند يا خمر بخورد يا در شب تاريك به جاى ترسناك برود يا مثلًا از روى فلان نهر بپرد ده تومان به او مى‌دهم، جعاله صحيح نيست.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «جعاله» بطور كامل در جلد پنجم فقرات فقهيّه، از صفحه 331 تا صفحه 340 بيان گرديده‌اند.