رِباط

تعريف واحكام رباط بطور فشرده ذكرمى‌شوند: رِباط يعنى ملازمت و مواظبت نگهبانى از مكانى كه خوف هجوم لشكر دشمن از آنجاست، و ديدبانى و شناسايى احوال كفّار و دشمنان دين هم- در فرض هجوم به بلاد اسلامى- رباط است، لذا آگاهى نيروهاى اسلام از توان رزمى دشمنان اسلام و نوع و كيفيت ابزار جنگى و شمار نفرات آنان از نتائج مرابطة است. و مرزبانى كه بر اساس مواظبت و نگبهانى از مرزهاى اسلامى باشد ظاهراً در فضيلت و احكام جزء رِباط است.

1048- رباط هم در زمان حضور امام معصوم عليه السلام و هم در زمان غيبت آن حضرت عليه السلام مستحب است؛ و در وقت نياز، شركت در آن بر مكلفين واجب كفايى مى‌باشد؛ ولى بر چند گروه از مكلّفين واجب عينى مى‌شود، از جمله: 1- افرادى كه امام عليه السلام يا نائب آن حضرت آنها را به اسم طلب نمايند، 2- افرادى كه داراى ويژگى‌هايى هستند كه بدون آنها رِباط صورت نمى‌گيرد، 3- كسانى كه نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشند كه رِباط انجام انجام دهند، 4- كسانى كه براى عمل رِباط اجير شده و خود را براى انجام آن اجاره داده‌اند، 5- كسانى كه با شرط ضمن عقد لازم متعهد شده‌اند كه رِباط انجام نمايند.

1049- رباط مانند اعتكاف از سه روز كمتر نمى‌شود، و اگر به سببى- مثلًا به واسطه نذر- رباط بر كسى واجب شده باشد، با كمتر از سه روز واجب او اداء نمى‌شود.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «رِباط» بطور كامل در جلد چهارم فقرات فقهيّه، از صفحه 109 تا صفحه 114 بيان شده‌اند.