وقتى شروع كند كه در بين آن به روزى برسد كه روزه آن روز بر او واجب است- مثلًا در بين آن به روزى برسد كه نذر كرده است در آن روز روزه بگيرد- بايد روزه‌ها را از سر بگيرد. 881- انسان نبايد در انجام كفاره كوتاهى كند؛ ولى لازم نيست فوراً آن را بجا آورد.

882- تأخير در پرداخت كفاره و لو به مدت چند ماه يا چند سال باعث كم يا زياد شدن آن نمى‌شود.

883- اگر روزه‌دار عمداً دروغى را به خدا يا يكى از پيغمبران يا جانشينان آنان نسبت دهد، اگرچه روزه خود را با كار حرام باطل كرده است ولى كفاره بر او واجب نمى‌شود.

884- از بين اقسام روزه، روزه رمضان و قضاء روزه رمضان و روزه روز سوم اعتكاف كفاره دارند؛ و اما سائر اقسام روزه داراى كفاره نمى‌باشند، پس با افطار آنها- و لو افطار عمدى- كفاره واجب نمى‌شود.

885- اگر ميتى كفاره روزه بر ذمّه داشته باشد، جائز است شخص ديگر به قصد تبرّع از طرف او، آن كفاره را بجا آورد، چه آن كفاره روزه باشد و چه غير روزه؛ ولى اگر شخص زنده روزه كفاره بر ذمّه داشته باشد، جائز نيست كسى ديگر تبرّعاً از طرف او، آن روزه‌اى را كه به عنوان كفاره بر ذمّه او مى‌باشد انجام دهد.

هفتم- روزه‌هاى مستحب:

886- روزه در تمام روزهاى سال- غير از روزهايى كه روزه گرفتن در آنها واجب، حرام يا مكروه است- مستحب مى‌باشد؛ ولى براى روزه گرفتن در بعضى از روزهاى سال بيشتر سفارش شده، از جمله: 1- پنجشنبه اول و پنجشنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اول از دهه دوم هر ماه، 2- پنجشنبه و جمعه هر ماه يا جمعه تنها از هر ماه، 3- ايّام البيض، (سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه)، 4- تمام ماه رجب و تمام ماه شعبان؛ و اگر ممكن نباشد، بعضى از روزهاى اين دو ماه، و لو يك روز باشد، 5- يوم الشكّ، يعنى روزى كه معلوم نيست اول ماه رمضان است يا آخر ماه شعبان، 6- روز چهارم تا روز نهم ماه شوّال، 7- روز بيست و پنجم و بيست و نهم ماه ذى القعدة (كه روز بيست و پنجم آن روز دَحْو الأرض است)، 8- روز عيد نوروز.