اركان نماز، چه از روى عمد باشد يا از روى سهو يا از روى فراموشى يا نادانى، و همچنين كم يا زياد كردن يكى از واجبات غير ركنى از روى عمد، 12- عمداً كلمه‌اى بگويد كه دو حرف يا بيشتر داشته باشد، هرچند معنى هم نداشته باشد. 731- اگر در حال نماز خنده به گلوى نمازگزار برسد ولى جلوى آن را بگيرد، احتياط واجب آن است كه نماز را دوباره بخواند؛ ولى اگر براى جلوگيرى از صداى خنده‌اى كه به گلويش نرسيده، حالش تغيير كند- مثلًا رنگش سرخ شود- بهتر است نمازش را دوباره بخواند.

732- اگر نمازگزار بين نماز به قدرى ساكت بماند كه عرفاً نگويند نماز مى‌خواند، نمازش باطل مى‌شود.

733- اگر كسى در بين نماز غذاى لاى دندانش را فرو ببرد اشكال ندارد، و همچنين اگر قند يا شكر و مانند اينها در دهان او مانده باشد و در حال نماز كم كم آب شود و فرو رود.

734- اگر نمازگزار در بين نماز كلمه‌اى بگويد كه يك حرف دارد، چنانچه آن كلمه داراى معنا باشد- مثل «قِ» در زبان عربى، كه در فارسى به معناى «نگهدارى كن» مى‌باشد- و معناى آن را بداند و آن معنا را قصد نمايد، نمازش باطل مى‌شود؛ بلكه اگر معناى آن را قصد نكند ولى ملتفت معناى آن باشد، احتياط واجب آن است كه نمازش را دوباره بخواند.

735- سرفه، آروغ زدن، آه كشيدن، فوت كردن و ناله كردن در نماز اشكال ندارد؛ ولى گفتن «آخ» و «آه» و مانند اينها كه دو حرفى هستند، اگر از روى عمد باشد نماز را باطل مى‌كند.

736- اگر نمازگزار كلمه‌اى را- مثلًا «اللَّهُ اكْبَرُ» را- به قصد ذكر بگويد و در موقع گفتن آن صدا را بلند كند كه چيزى را به ديگرى بفهماند، يا به قصد اينكه چيزى را به كسى بفهماند ذكرى بگويد و قصد ذكر هم داشته باشد، نمازش صحيح مى‌باشد.

737- اگر نمازگزار چيزى از حمد و سوره و ذكرهاى نماز را عمداً يا احتياطاً چند مرتبه بگويد، اشكال ندارد؛ ولى اگر آنها را از روى وسواس تكرار كند، نمازش باطل مى‌شود.

دهم- تحيّت (سلام) در نماز:

738- نمازگزار نبايد در حال نماز به ديگرى سلام كند؛ ولى اگر كسى به او سلام كرد، واجب‌