دسته دوم- شروط لباسى:

شروط لباسى نماز گزار عبارتند از:

شرط اول- لباس نمازگزار پاك باشد:

553- در حال نماز لباس نمازگزار بايد از نجاست پاك باشد؛ مگر در سه صورت كه در محل خود بيان خواهد شد؛ و اگر كسى از روى عمد و در حال اختيار، با بدن يا با لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.

554- اگر كسى نداند بدن يا لباسش نجس است، و بعد از نماز بفهمد كه نجس بوده، نمازش صحيح مى‌باشد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارد، دوباره آن نماز را بخواند.

555- اگر كسى فراموش كند بدن يا لباسش نجس است، و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد آن نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته است آن را قضاء كند.

مواردى كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد:

556- در سه صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است: 1- هرگاه به واسطه زخم يا جراحت يا دُملى كه در بدن او است لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد، 2- هرگاه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم- تقريباً به اندازه بند سر انگشت سبابه- به خون آلوده باشد، 3- هرگاه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

557- در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد نمازش صحيح است: 1- لباسهاى كوچك مانند جوراب و عرقچين نجس باشد، 2- لباس زنى كه پرستار بچه است نجس باشد به توضيحى كه ذكر خواهد شد.

558- اگر در بدن يا لباس نمازگزار خونِ زخم يا خون جراحت يا خون دمل باشد، چنانچه طورى است كه با وجود چنين خونى براى اغلب مردم آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن آن سخت است، تا وقتى زخم، جراحت يا دمل خوب نشده، مى‌تواند با آن خون، نماز بخواند.

559- اگر خون بريدگى و زخمى كه بزودى خوب مى‌شود و شستن آن آسان است در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

560- اگر سر سوزنى خون حيض، نفاس يا استحاضه و يا خون سگ يا خوك يا كافر يا مردار يا