مستحب، نماز خود او است نماز شخص ديگر- و قصد قربت.

چهارم: شرط جهتى؛ يعنى نمازگزار بايد نمازهاى خود را رو به قبله بخواند.

542- كسى كه نماز واجب را ايستاده مى‌خواند، بايد طورى بايستد كه صورت و سينه و شكم و جلوى پاهاى او رو به قبله باشد؛ و احتياط مستحب آن است كه در حال قيام انگشتان پاى او و در حال سجده انگشتان دست او نيز رو به قبله باشند.

543- كسى كه بايد نشسته نماز بخواند، لازم نيست ساق پاى او رو به قبله باشد.

544- كسى كه نمى‌تواند نشسته نماز بخواند، بايد در حال نماز طورى به پهلوى راست بخوابد كه جلو بدن او رو به قبله باشد؛ و اگر ممكن نيست، به همان شكل به پهلوى چپ بخوابد؛ و اگر اين را هم نتواند، بايد طورى به پشت بخوابد كه كف پاى او رو به قبله باشد.

545- اگر كسى نماز مستحبى را در حال راه رفتن يا سوارى بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد؛ ولى اگر در حال توقف و استقرار بدن بخواند، لازم است رو به قبله باشد.

راه تشخيص سمت قبله:

546- كسى كه سمت قبله را نمى‌داند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايند، تا يقين كند كه قبله كدام طرف است؛ و اگر نتواند يقين پيدا كند، بايد به گفته دو شاهد عادل عمل كند؛ مگر اينكه بداند آنها از روى نشانه‌هاى حدسى شهادت مى‌دهند؛ و اگر اين هم ممكن نشد، بايد به گمانى كه از محراب مساجد يا قبرهاى مسلمانان يا از راههاى ديگر پيدا مى‌شود عمل نمايند، حتى اگر از گفته فاسق يا كافرى كه به واسطه قواعد علمى قبله را مى‌شناسد گمان به قبله پيدا كنند كافى است.

547- مقدار كمى انحراف از قبله به طرف راست يا چپ اشكال ندارد، و اگر نمازگزار طورى بايستد كه عرفاً بگويند رو به قبله نماز مى‌خواند كافى است.

548- اگر انسان براى پيدا كردن قبله وسيله‌اى ندارد، يا با اينكه كوشش كرده است به طرفى گمان پيدا نكرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد چهار نماز به چهار طرف بخواند، به گونه‌اى كه يقين كند يكى از آنها رو به قبله بوده است، يا اگر انحراف داشته، به طرف دست راست يا دست چپ قبله نرسيده است؛ و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، بايد به اندازه‌اى كه وقت دارد نماز