چاه، 5- آب كُر، 6- آب قليل.

نوع اول و دوم- آب چشمه و آب جارى:

آب جارى آبى است كه از زمين بجوشد وجريان داشته باشدمانند آب چشمه و قنات.

20- آب چشمه و جارى- مقدار كُر باشد يا بيشتر و يا كمتر- پاك و پاك كننده‌اند و با ملاقات نجاست نجس نمى‌شوند؛ مگر در صورتى كه بو يا رنگ يا مزه آنها به سبب نجاست تغيير كند.

21- آب متصل به جارى در حكم آب جارى مى‌باشد، هرچند جريان فعلى نداشته باشد، مثل آب اطراف نهر و آب حوضى كه در كنار نهر و متصل به آن مى‌باشد.

22- اگر مقدارى از آب جارى به واسطه نجاست متغيّر شود، مقدار آبى كه متغيّر شده نجس است؛ ولى مقدارى كه تغيير نكرده، اگر در طرف مادّه- يعنى سرچشمه- باشد پاك است، و نيز اگر در طرف ديگر باشد و تمام رشته آب تغيير نكرده- يعنى اتصال به مادّه تماماً قطع نشده- باز هم پاك مى‌باشد؛ امّا اگر اتصال تماماً قطع شده، بايد كُر بودن آن ملاحظه شود، يعنى اگر كر باشد پاك و الّا نجس است.

نوع سوم- آب باران:

23- باران وصل به مادّه آسمانى است و اگر استمرار ريزش قطرات آن به حدّى باشد كه عرفاً بگويند باران مى‌بارد پاك و پاك كننده است.

24- آب بارانى كه در هنگام باريدن از بام منازل و عمارات توسط ناودان و امثال آن سرازير مى‌شود، اگر مضاف نباشد پاك و پاك كننده است، و به ملاقات با نجاست نجس نمى‌شود.

25- اگر باران بر عين نجس ببارد و به جاى ديگر ترشّح كند، چنانچه عين نجاست همراه نداشته و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد پاك است.

26- اگر باران به قدرى بر لباس يا فرش متنجّسى كه عين نجاست در آن است ببارد كه همه آن را فرا گيرد و عين نجاست هم زائل شود، ظاهر و باطن آن پاك مى‌گردد، و محتاج به فشردن و تعدّد شستن نيست؛ ولى اگر باران به قسمتى از آن برسد، فقط همان قسمت پاك مى‌شود.

27- هرگاه باران در جايى جمع شود- اگرچه كمتر از كُر باشد- چناچه موقعى كه باران مى‌بارد چيز متنجّسى را در آن بشويند و آب بو يا رنگ يا مزه نجاست نگيرد آن چيز پاك مى‌شود.