چنانچه طورى آن چيز را تكان دهند كه گرد و خاك متنجّس از آن بريزد، آن چيز پاك مى‌شود.

225- اگر عين مائع نجسى مانند بول با مائع پاكى مثل شير ملاقات كند، مائع پاك نجس مى‌شود، و همچنين اگر عين جامد نجسى با مائع پاكى ملاقات نمايد، مائع پاك نجس مى‌شود؛ مگر در صورتى كه چيز مائع از بالا يا از پايين با فشار به چيز جامد برسد- مانند فوّاره و آب ابريق- كه در اين فرض فقط محل ملاقات نجس مى‌شود.

226- اگر عين مائع نجسى مثل بول و خون با جسم جامد پاكى مانند بدن و لباس ملاقات نمايد- چه خشك باشد يا مرطوب- فقط محلى كه نجاست به آن رسيده است نجس مى‌شود، و بقيه آن پاك مى‌باشد، بنابر اين كسى كه بدن او عرق كرده و نجاست به جزئى از بدن او رسيده است، فقط همان جزء نجس مى‌باشد، و سائر اجزاء او پاك است؛ مگر اينكه عرق از محلّ متنجّس به جاهاى ديگر سرايت نمايد.

227- چيزهاى جامدى مانند خربزه و خيار كه خود داراى رطوبت هستند، اگر با نجاست ملاقات كنند و نجاست به همه اجزاء آنها برسد، تماماً نجس مى‌شوند؛ ولى اگر قسمتى از آنها با نجاست ملاقات نمايد، فقط همان قسمت نجس مى‌شود و بقيه پاك است؛ و چنانچه قسمت نجس شده را جدا كنند و دوباره به هم بچسبانند، فقط همان محل ملاقات نجس مى‌شود، پس اتصال قبل از ملاقات مُسرى و منجِّس نيست؛ بخلاف اتصال بعد از آن.

228- اگر ظرفى را كه تَهِ آن سوراخ است و پر از آب مى‌باشد روى زمين نجس بگذارند، چنانچه آبى كه از سوراخ آن مى‌آيد جارى شود يا به زمين فرو رود، آب داخل آن ظرف نجس نمى‌شود؛ ولى اگر طورى آب زير آن جمع شود كه با آب ظرف يكى حساب شود، آب داخل ظرف نيز نجس مى‌شود.

229- بنابر اقوى نجاسات در شدّت و ضعف داراى مراتبى هستند، بنابر اين اگر چيزى به سبب ملاقات با دو عين نجسى كه در حكم متفاوتند نجس شود، بايد به حكم هر كدام كه نجاست آن شديدتر است عمل شود، مثلًا اگر چيزى هم با خون ملاقات‌