و احتياط واجب آن است كه طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نكنند، و اگر نجس شود نجاستش را برطرف نمايند؛ مگر اينكه واقف آن را جزء مسجد قرار نداده باشد.

884- بردن عين نجس مانند خون يا متنجس- چيز پاكى كه نجس شده است- به داخل مسجد اگر بى احترامى به مسجد باشد حرام است؛ بلكه احتياط مستحب آن است كه اگر بى‌احترامى هم نباشد عين نجس را به مسجد نبرند.

885- آماده كردن مسجد براى روضه خوانى و چادر زدن و فرش كردن و سياهپوش نمودن آن و بردن وسائل چاى در آن، در صورتى كه به مسجد ضرر نرساند و مانع نماز خواندن نشود اشكال ندارد.

886- اگر وقت به قدرى تنگ باشد كه پاك كردن مسجد موجب فوت نماز شود، مكلف بايد اول نماز بخواند و بعد مسجد را تطهير كند؛ و اما اگر وقت وسعت دارد، بايد اول مسجد را تطهير نمايد و بعد نماز بخواند؛ و چنانچه نماز را مقدم كند، بنابر اقوى نمازش صحيح مى‌باشد ولى معصيت كرده است.

887- اگر در بين نماز مسجد نجس شود يا نمازگزار در بين نماز علم پيدا كند كه مسجد نجس شده است، چنانچه إزاله نجاست در آن حال ممكن نباشد و ادامه نماز عرفاً منافى با فوريّت إزاله باشد، در صورت وسعت وقت بايد نماز را قطع كند و بعد از إزاله نجاست نماز را از سر بخواند؛ ولى اگر نماز را قطع نكند، بنابر اقوى نمازش صحيح مى‌باشد.

888- اگر كسى نتواند مسجد را تطهير نمايد يا براى تطهير آن كمك لازم داشته باشد و پيدا نكند، تطهير مسجد بر او واجب نيست؛ ولى بنابر احتياط واجب بايد به كسى كه مى‌تواند آن را تطهير كند اطلاع دهد.

889- اگر جايى از مسجد نجس شود كه تطهير آن بدون كندن يا خراب نمودن ممكن نباشد، بايد آنجا را بكنند يا خراب نمايند؛ و اما پر كردن جايى را كه كنده‌اند يا ساختن جايى را كه خراب كرده‌اند واجب نيست؛ ولى اگر چيزى مانند آجر يا سنگ مسجد نجس شود، در صورتى كه ممكن باشد بايد بعد از آب كشيدن آن را در جاى اولش قرار دهند.

890- وجوب احترام مسجد تا ابد باقى است، بنابر اين اگر مسجدى را غصب كنند