811- پوشيدن لباس ابريشم غير خالص در صورتى كه خليطش به اندازه‌اى نباشد كه به آن ابريشم خالص بگويند اشكال ندارد؛ و چنانچه به علت كثرت استعمال خليط آن از بين رفته و ابريشم خالص مانده باشد، پوشيدن آن براى مردان جائز نيست.

812- نماز خواندن بر فرش و زير انداز ابريشمى خالص يا در لباسى كه دكمه و قيطان و سجاف آن را با نخ ابريشم خالص دوخته باشند اشكال ندارد، هرچند آن نخ زياد باشد، و همچنين پوشيدن عمّامه‌اى كه بيش از مقدار كف دست از كنار آن ابريشم باشد و پوشيدن لباسى كه بين رويه و آستر آن بجاى پنبه ابريشم گذاشته‌اند اشكال ندارد.

813- بستن دستمال ابريشم بر روى زخم مضرّ به صحّت نماز نيست، و همچنين است استفاده كردن از پارچه ابريشم براى مسلوس و مبطون، كه خود را با آن از نجس شدن حفظ كنند.

814- جائز است مرد لباسى را كه نمى‌داند از ابريشم است يا از چيز ديگر بپوشد، و نماز در آن اشكال ندارد.

815- اگر دستمال ابريشمى و مانند آن در جيب مرد باشد اشكال ندارد، و نماز را باطل نمى‌كند.

816- پوشيدن لباس ابريشم براى پسر بچّه مميّز حرام نيست؛ ولى أحوط است كه در آن لباس نماز نخواند.

817- پوشيدن لباس غصبى و ابريشم خالص و لباس طلاباف و لباسى كه از مردار يا حيوان حرام گوشت تهيه شده است در حال ناچارى مانعى ندارد، و نيز كسى كه ناچار است لباسى بپوشد و لباس ديگرى غير از اينها ندارد، مى‌تواند با اين لباسها نماز هم بخواند؛ ولى اگر ناچار نيست، بايد به دستورى كه براى برهنگان گفته شد برهنه نماز بخواند.

818- اگر نمازگزار چيزى ندارد كه در حال نماز عورت خود را با آن بپوشاند، واجب است تهيّه نمايد، اگرچه به كرايه كردن يا خريدن باشد؛ ولى اگر تهيه آن به قدرى پول لازم دارد كه نسبت به دارايى او زياد است، يا طورى است كه اگر پول را به مصرف لباس برساند به حال او ضرر دارد، بايد به دستورى كه براى برهنگان گفته شد برهنه نماز بخواند.