و همچنين است حكم اموالى كه به عنوان مضاربه يا عاريه يا ... در دست او مى‌باشد.

سوم: اگر واجب مالى از قبيل خمس يا زكات يا مظالم بدهكار است، بايد فوراً آن را بپردازد؛ و اگر توان پرداخت ندارد، بايد وصيّت كند.

چهارم: اگر چيزى از حق اللَّه مانند نماز و روزه و حج- كه در حال حيات قبول نيابت نمى‌كنند- بر ذمّه‌اش باشد، واجب است وصيّت كند كه از مال او برايش بجا آورند؛ و چنانچه وَلىّ- پسر بزرگتر- كه شرعاً بايد قضاء نماز و روزه او را بجا آورد دارد، واجب است به او خبر دهد، يا وصيت كند كه شخصاً يا به استيجار انجام دهد.

پنجم: كسى كه حق اللَّه يا حق الناس از امور مالى بر ذمّه دارد و توان پراخت آن را ندارد، چنانچه احتمال بدهد كه كسى تبرّعاً از طرف او پرداخت مى‌كند، واجب است وصيّت كند.

ششم: اگر از ديگران طلبكار است يا نزد كسى امانتى دارد يا اموالى دارد كه در جايى پنهان كرده است، چنانچه وارثان نمى‌دانند و با نگفتن حق آنان ضائع مى‌شود، واجب است به آنان اطلاع دهد.

هفتم: در صورتى كه احتمال دهد حق فرزندان صغيرش از بين مى‌رود يا خود آنان ضائع مى‌شوند، واجب است براى آنان قَيِّم و سرپرست امينى معيّن نمايد؛ و مى‌تواند فرد امينى را بر آنها نصب كند، و شخص عادلى را هم بر او ناظر نمايد؛ و چنانچه اجرت بخواهند، اجرتى نيز براى آنها قرار دهد.

هشتم: وصيّت نامه‌اى واضح و مبيّن بنويسد، به گونه‌اى كه در آن اجمال نباشد، و خللى در آن راه نيابد.

نهم: مستحب است وصيّت كند مقدارى از ثلث مال او را براى خيرات به فقراء- اعم از فقراء خويشاوند و غير خويشاوند- بپردازند.

دهم: مستحب است وصيّت كند مقدارى از ثلث مالش را در ماتم او اطعام نموده و سائر مستحبات را انجام دهند.

يازدهم: اگر كفن تهيّه نكرده است مستحب است مهيّا كند.