1024- كسى كه براى نماز تيمم كرده، اگر در بين نماز آب بيابد يا عذر او از استعمال آب زائل شود، چنانچه پيش از دخول در ركوع ركعت اول باشد، تيمم و نماز او باطل مى‌شود؛ و اگر بعد از دخول در ركوع ركعت اول باشد، بايد نمازش را تمام كند؛ و بنابر اقوى در اين تفصيل فرقى بين نماز واجب و مستحب نيست؛ و لكن در فرض اخير- بعد از دخول در ركوع ركعت اول- چنانچه وقت وسعت داشته باشد، أحوط است كه آن نماز را با وضوء اعاده كند؛ هرچند احتياط به اعاده در نافله شديدتر است.

و اما اگر براى غايات ديگر- مثلًا طواف- تيمم كرده باشد، و در بين آن آب پيدا كند يا عذر او از استعمال آب برطرف گردد، طوافش باطل مى‌شود، هرچند در شوط آخر باشد، پس واجب است طواف را با وضوء از سر بگيرد، و همچنين اگر به خاطر نبودن آب ميت را بدل از غسل تيمم بدهند، و بعد از آن آب فراهم شود، بايد او را غسل دهند، و چنانچه نماز هم بر او خوانده باشند، بايد دوباره آن را بجا آورند، بلكه همچنين است اگر پيش از تمام شدن دفن آب پيدا شود.

1025- هرگاه بعد از ركوع ركعت اول آب پيدا شود، و پيش از اتمام نماز يا بعد از فراغ از آن بلافاصله آب ناياب شود، چنانچه زمان يافتن آب وافى براى غسل يا وضوء نباشد، ظاهراً تيمم نسبت به نمازهاى بعد باطل نيست؛ و اگر زمان يافتن آب وافى براى غسل يا وضوء باشد- به گونه‌اى كه اگر مكلف در نماز نبود مى‌توانست وضوء يا غسل را انجام دهد- أحوط آن است كه براى نمازهاى بعد اكتفاء به آن تيمم ننمايد، و براى آنها تيمم را تجديد كند.

1026- هرگاه براى كسى كه با تيمم نماز مى‌خواند در بين نماز بعد از ركوع آب پيدا شود، مادامى كه مشغول به آن نماز است مسّ كتابت قرآن و قرائت سوره‌هاى سجده‌دار در نماز مستحبى بر او جائز است، اگرچه تيمم او بدل از غسل جنابت يا حيض يا نفاس بوده باشد، و نيز عدول از آن نماز به نماز سابق كه فوت شده بود و اين نماز مترتب بر آن است جائز مى‌باشد.

1027- كسى كه با تيمم نماز مى‌خواند، اگر در سجده ركعت اول نمازش آب پيدا