و پاكى وسط كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند، و به دستورى كه براى زن مستحاضه گفته شد عبادتهاى خود را انجام دهد.

796- زنى كه در ايام عادت خون مى‌بيند، و بعد از پاك شدن ترشح زرد رنگى مى‌بيند كه شك دارد خون است يا نه، و نمى‌داند كه به انضمام ايام عادت تا ده روز ادامه دارد يا نه، آن ترشح هم محكوم به حيض است؛ مگر اينكه از ده تجاوز كند، كه در اين صورت ايام عادت حيض و بقيه استحاضه مى‌باشد.

797- صاحب عادت عدديه اگر بيش از شماره عادت خود خون ببيند، و از ده روز بيشتر شود، چنانچه همه خونهايى كه ديده است يك جور باشد، بايد از موقع ديدن خون يا بعد از آن به تعداد روزهاى عادتش حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد؛ و اگر همه خونهايى كه ديده است يك جور نباشد، بلكه چند روز از آن نشانه حيض و بقيّه نشانه استحاضه داشته باشد، اگر تعداد روزهايى كه خون نشانه حيض دارد با شماره روزهاى عادت او يك اندازه است، بايد همان روزها را حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد؛ و اگر روزهايى كه خون نشانه حيض دارد از روزهاى عادت او بيشتر است، فقط به اندازه روزهاى عادت او حيض وبقيّه استحاضه است؛ و اگر روزهايى كه خون نشانه حيض دارد از روزهاى عادت او كمتر است، بايد آن روزها را با چند روز ديگر كه روى هم به اندازه روزهاى عادتش شود حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

798- صاحب عادت وقتيه اگر بيش از ده روز خون ببيند، و نتواند حيض را به واسطه نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چه پدرى باشند يا مادرى، زنده باشند يا مرده، البته مشروط به اينكه شماره روزهاى حيض همه آنان يك اندازه باشد؛ و اگر شماره روزهاى حيض آنان يك اندازه نباشد- مثلًا عادت بعضى پنج روز و عادت بعضى ديگر هفت روز باشد- نمى‌تواند عادت آنان را حيض خود قرار دهد؛ مگر اينكه تعداد كسانى كه عادتشان با ديگران فرق دارد به قدرى كم باشد كه در مقابل آنان هيچ حساب شوند، كه در اين صورت بايد عادت تعداد بيشتر را حيض خود قرار دهد.