بايد اميدوار و با تمام طاعات خود از خداوند خائف و به ترس باشد.

6- بغض و دشمنى با مؤمنين زشت است بلى دشمنى با كارهاى بد و اخلاق قبيح آنان عيبى ندارد.

7- گمان بد به مؤمنين حرام است. هر كس مؤمنى را در نفس خود متهم كند ايمانش آب مى‌شود مثل نمكى كه در بين آب، آب مى‌شود.

8- حسد و رشك حسنات آدمى را تباه مى‌سازد.

9- تجرى نشانه ضعف ايمان است، تجرى قصد حرام به جا آوردن است، هر چند حرام را به جا نياورد مؤمن بايد نفس خود را از قصد معصيت تطهير كند.

10- كمترين مرتبه نصب (ناصبى بودن) اين است كه شخصى بدعتى به جا آورد و بر آن بدعت دوستى و دشمنى نمايد.

11- قرآن مى‌فرمايد هر كس دوست داشته باشد كه بدى و فاحشه در ميان مؤمنان شيوع و رواج يابد، به عذاب دردناك دنيا و آخرت مى‌رسد.

12- سبك شمردن احكام شرعى جايز نيست و در خصوص نماز و حج بالخصوص نهى شده است.

13- رياست طلبى بدين مسلمان آسيب مى‌رساند.

14- مهربانى در حق گناهكاران غلط است و حد شرعى را بايد بر آنان‌