داشتن علم كافى با حكام فقهى مورد ابتلاى محكمه وگرنه قضاء با شك در حكم، حرام است.

داشتن ملكه عدالت و تقوى كه عبارت از بجا آوردن واجبات و ترك محرمات از ترس خداوند جل‌جلاله مى‌باشد.

قضاى فاسق باطل و غير نافذ است، البته از نظر فقه شيعه.

حفظ بى‌طرفى و عدم تمايل به يكى از طرفين نزاع در موقع قضاوت.

دقت كافى در دعاوى طرفين و نحوه انكار و اقرار و در خصوصيات بينه و عدالت آنان و دقت زياد در تشخيص مدعى و منكر كه بسيار باريك است.

بالاخره قاضى بين دوزخ و بهشت معلق است، رشوت‌ستانى قاضيان با ساير رشوتگيران دو فرق بزرگ دارد.

اول، رشوت اول حرام موكد و عقاب بيشتر دارد، در يك حديث آمده است:

و أمّا الرشاء فى الاحكام فهو فكر باللّه العظيم.

رشوت‌گيرى قاضى در اصدار حكم، به منزله كفر به خداوند بزرگ است.

دوم رشوت دادن به كارمندان دولت براى رفع مشكلات و سرگردانى رشوت‌دهنده، كه مجبور باشد مباح است و گاهى مستحب كه هدف مستحب داشته باشد مانند ساختن مدرسه و مسجد