در زندگانى عصر حاضر تربيت فرزندان تا حدود زيادى پيچيده شده و وظيفه پدران و مادران هوشمند سنگين‌تر شده است.

اولين مرحله تربيت، آن است كه والدين مسلمان، بچه‌ها را به دين اسلام و عقايد حقه دينى و دستورات اسلامى به كمال ملائمت و مطابق توان فكرى آگاه، و سپس آنان را به عبادات و آداب صحيح اسلامى آشنا بسازند.

دومين مرحله تربيت آموختن اخلاقيات اسلامى است كه به آهسته‌گى آنان را متخلق با خلاق نيكو مزين نمايند.

تمام روابط اجتماعى، رو بناى صفات اخلاقى است و اخلاق (چه خوب و چه بد) زيربناى روابط اجتماعى مى‌باشد. و بدين‌جهت نصوص دينى بر اخلاق عاليه انسانى تاكيد فراوانى نموده است.

واقعيت اين است كه اگر مسلمانان به اين همه تاكيدات اسلام در مورد اتصاف به اخلاف حسنه، انعطاف‌پذير باشند، وظايف پليس، محاكم و مدعى‌العموم (خارنوال) بسيار سبك و محدود مى‌شد و روابط اجتماعى به شكل مطلوبى در جريان مى‌افتاد.

پدران و مادران اگر خود داراى فضيلت اخلاقى باشند و در تذكيه و بهره‌ور شدن فضايل اخلاقى فرزندان خود تلاش كنند، دنياى ما به دنياى فرشته‌گان شباهت پيدا مى‌كند، تا چه رسد كه زن و شوهر و فرزندان در خوشبختى به سر برند.