از نشانه‌هاى خداوند آفريدن آسمان‌ها و زمين و آن‌چه كه در آسمان‌ها و زمين از جنبده‌[1] را پراگنده نموده است، مى‌باشد. و خداوند بر يك‌جا نمودن آنان وقتى كه بخواهد توانا مى‌باشد.

در ادب عربى گفته شده كه كلمه «اذا» براى كار يا چيز محقق الوقوع مى‌آيد[2] بنابراين معناى آيه اين مى‌شود كه خداوند حتما بين موجودات زنده جان آسمانى و زمينى جمع مى‌كند.

بلى در اين آيه نفرموده حتما انسان به كرات ديگر مى‌رود، بلكه محتمل است موجودات مادى عاقل آسمانى به زمين بيايند، چنانچه محتمل است موجودات عاقل آسمانى به زمين بيايند و زمينى‌ها به كرات ديگر بروند.

به‌هرحال آيه از سفر فضايى صحبت مى‌دارد، و آن را به نحوى كه گفته شد، مسلم‌الوقوع اعلان مى‌كند.

آيا خواننده‌گان هوشمند بعد از مطالعه اين آيات، قرآن را كتاب عصر فضا نمى‌دانند؟!

[1] - كلمه دابة( جنبنده) ظهور در زنده‌جان مادى دارد چه عاقل و چه غير عاقل و كلمه ضمير جمع مجرور( جمعهم) انصراف به عاقل و هوش‌مند دارد( دقت شود).

[2] - به خلاف كلمه( ان) كه براى امر مشكوك مى‌آيد و به خلاف كلمه( لو) كه براى كار محال و غير ممكن مى‌آيد. در فارسى كلمه( اگر) در همه موارد و امور استعمال مى‌شود.