اگر در دنيا ما نتوانيم حق را از باطل جدا كنيم، بين خوب و بد فرق بگذاريم، معلوم است كه دنياى ما خراب است، با انتخاب نادرست انسان‌هاى نافهم و فاسد را بر سر نوشت خود مسلط مى‌سازيم. وقتى ما در زندگانى خود، از باطل به نام حق پيروى كنيم و از حق به نام باطل فاصله بگيريم، سرانجام كار ما به كجا منتهى خواهدشد؟!

فرار جاهلانه‌

به عنوان مثال، يك نفر درس مى‌خواند، دانشگاه مى‌رود، لسانس مى‌گيرد، فوق لسانس و دكتورا هم مى‌گيرد؛ ولى فرقان ندارد، تشخيص ندارد، تصميم ندارد، انتخاب ندارد. او با درسى كه خوانده، با لسانس و دكتورايى كه گرفته است، چه‌كار مى‌تواند؟ اكنون يك‌عده از محصلين دانشگاه، به نام باطل، از دين فرار مى‌كند، به‌نام باطل، عليه دين مبارزه مى‌كنند. آنان با اين كارشان مى‌خواهند، به حق برسند! واقعاً اين مشكل ميان محصلين ما وجود دارد، آنان نمى‌دانند كه در هر قدمى‌كه برمى‌دارند، به سوى باطل نزديك مى‌شوند و از حقيقت دور مى‌شوند. اين عده در واقع از باطل پيروى مى‌كنند تا به حق برسند، بسيار عجيب است. عده‌اى ديگر در خرافات گرفتاراند، خرافه پرستى مى‌كنند، خرافه پرستى را براى مردم يك حقيقت جلوه مى‌دهند. نه تحصيل‌كرده‌هاى ما فرقان دارند و نه مردم بى‌سواد ما، هيچ كدام ما فرقان نداريم، به نظر شما در چنين جامعه‌ى كه‌