صورت اول: اين بود كه در اوايل جهاد مردم خودجوش عليه دولت دست نشانده شوروى قيام كردند و جبهات توسط خود مردم با همان امكانات ابتدائى اكمال مى‌شد؛ ازين‌كه روحيه دينى مردم قوى بود با شكم گرسنه و سلاح‌هاى قديمى كه در دست داشتند، هرچند با تحمل تلفات، جبهات را حفظ مى‌كردند و علاوه برآن، هر روز بر حكومت‌هاى محلى‌شان حمله مى‌نمودند و سلاح و مهمات آن‌ها را به‌غنيمت مى‌گرفتند و مناطق‌شان را از دست حكومت كمونيستى آزاد مى‌كردند. بعد از آزاد سازى مناطق، براى ما نامه مى‌نوشتند كه ما بعدازاين مى‌خواهيم، تحت عنوان حركت اسلامى افغانستان به‌جهاد خود ادامه دهيم. برهمين اساس، ما نيز حتى‌المقدور از پول‌هايى كه كارگران افغانى براى ما مى‌دادند، در جبهات جهاد ارسال مى‌كرديم و مقدارى امكانات را نيز از طريق خود مردم منطقه فراهم مى‌نموديم. همين‌گونه در بُعد سياسى نيز فعاليت مى‌كرديم تا تشكّل‌هاى مردمى را به تشكيلات سياسى تبديل مى‌نموديم و صفوف جهادى آن‌ها را منظم‌تر ساخته و مردم را به‌سوى جهاد اسلامى جهت مى‌داديم.

دفتر مركزى ما در ايران بود؛ ولى جمهورى اسلامى ايران چيزى به‌ما نمى‌داد، البته خود ايران نيز در جنگى كه از طرف دولت طاغوتى صدام‌