به‌هرحال، در آن روز مجاهدين افغانستان، با پاى برهنه و شكم گرسنه، به‌تنهايى در مقابل كمونيزم بين المللى، با توجه به آن تعليمات نظامى و تجهيزات و مهمات و سلاح‌هاى مدرن و پيشرفته كه آن‌ها داشتند، مى‌جنگيدند. مجاهدين از هيچ جهت، با آن‌ها برابرى نداشتند؛ منتهى فرق اين دوجبهه دراين بود كه طرف شوروى، فقط به‌ماديات فكر مى‌كردند؛ اما در طرف مجاهدين، دين بود، اعتقاد بود، اراده بود و معنويات.

فداكارى يك خانم‌

داستان يك خانمى را آن‌گونه كه برايم تعريف كردند، انسان از خود خجالت مى‌كشد. در قندهارگفتند: خانمى مريض بود و پسرش در جبهه مشغول نبرد با شوروى‌هابود. جبهه‌ى كه پسر آن زن در آن‌جا بود (قلعه چهار ديوار) ممكن است كه دو كيلومتر و يا سه كيلومتر، از خانه‌اش فاصله داشته است. وقتى به آن خانم مجلّله، پيشنهاد كردند كه وقت مردن شما است؛ دوست دارى پسرت را از جبهه بخواهيم تا بيايد در لحظات أخير عمرخود، او را ببينيد؟!