در سال 1387 ه-. ش پس از يك مسافرت نسبتاً طولانى در خارج از كشور، تصميم گرفتم كه به وطن باز گردم؛ زيرا هر لحظه، ياد و خاطره‌ى اين سرزمين علم پرور و قهرمان خيز، در ذهنم مجسم مى‌شد؛ خصوصاً دوران جهاد مقدس كه در واقع بهترين ايام عمرم را به‌خود اختصاص داده بود. وقتى عازم كشور گرديدم، مستقيماً مسير كابل را انتخاب كردم؛ چون‌كه هدف عمده‌ى من در اين سفر، زيارت، فقيه مجاهد، حضرت آيت الله العظمى محسنى (دام ظله العالى) بود؛ حقير از همان اوايل جوانى، به كنجكاوى عادت داشتم و به مجالس علماى دينى علاقه‌مند بودم.

بر همين اساس، قبل از دوران جهاد، نسبت به شخصيت والاى علمى و معنوى اين دانشمند بزرگ و سكاندار دار مؤثر جهاد، به‌طورى غير مستقيم، آشنايى داشتم و به‌همين دليل بود كه بعد از كودتاى ننگين هفتم ثور، تا سال 1361 ه-. ش در چوكات هيچ حزبى سياسى داخل نشدم و در صفوف حركت‌هاى مردمى، گاه‌گاهى عليه كمونيست‌ها مشغول فعاليت بودم. در سال 1364 طى مسافرتى در جمهورى اسلامى ايران، براى اولين مرتبه، با فقيه مجاهد، حضرت آيت الله العظمى محسنى (دام‌ظله‌العالى) ملاقات نمودم. بعد از ملاقات و زيارت معظم‌له، حقير به‌عنوان يك فرد مسلمان، به‌اين‌