كرامت و شرافت بايد مبارزه سياسى و فرهنگى نمود. و شايد عاقلى نگويد آرام بنشينيد تا هر كارى كه اشرار مى خواهند انجام دهند زيرا در تسلط اشرار و زورگويان آرام نشستن وجود ندارد. مال و ناموس و جان همه در خطر است وبايد مبارزه نمود و دفاع حق مشروع همگان است.

قرآن هم همين را مى گويد و بر آن تاكيد مى كند[1]:

1. فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‌ (بقره/ 256)

كسى كه به طغيان گر كفر بورزد و بخداوند ايمان بياورد محققا به ريسمان محكم چنگ زده است. دقت كنيد كه كفر به طاغوت (طغيان گر و ستمگر) در رديف ايمان به خدا قرار گرفته كه قهرا از اهميت خاص آن در قرآن حكايت دارد.

مبارزه مذكور با طاغوت يا مصداق كفر به اوست و يا كفر به او نمايى از مبارزه است. و الله العالم.

2. يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَ يُرِيدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالًا بَعِيداً (نساء/ 60)

آيا نمى نگرى به آنانى كه گمان مى كنند به آنچه بسوى تو نازل شده و به آنچه پيش از تو نازل شده ايمان دارند ميخواهند بسوى طاغوت براى قضاوت و حكومت آنها بروند درحاليكه دستور دارند به او كافر شوند و شيطان مى خواهد آنان را به گمراهى دور براند.

[1] البته بحث از جهاد هجومى و جهاد دفاعى از غرض اين كتاب بيرون است و از آن بحثى به ميان نمى آوريم.