انسان اگر هوسها و هواها و غرايز شديد خود را كه از غرايز حيوانات به مراتب قوى تر و خطرناكتر است در دايره يك خط قرمز مهار نكند اجتماع بشرى به مراتب از جنگل حيوانات بدتر مى شود. حكومتها نه در گذشته ها و نه درآينده ها نمى توانند كه غرايز بشر را كنترل كنند بلكه غرايز گردانندگان حكومتها و دولتها به نوبه خود حتى در قرن بيست و يكم يكى از بزرگترين مصيبتهاى زندگانى اجتماعى بشر شده و مى شود مانند:

- استعمار كهنه و جديد

- استثمار ثروت و سرمايه هاى ملتها و كشورهاى كوچك، توسط دولت هاى زورمند و قلدر و زورگو و موج سوار.

- نادانى و بى لياقتى دولتها و بدتر از آن خيانت مسئولان رده بالاى دولتها.

- نادانى و خيانت اعضاى قوه مقننه.

- نادانى و خيانت اعضاى قوه قضاييه.

- ديكتاتورى و خون ريزيهاى رنگارنگ براى ابقاى حكومت و قدرت.

- بلاى خانمان‌سوز وكشورسوز ناسيونالزم در جهان امروز و عبوديت و اسارت ميليارد ها انسان بدست فراعنه زمان ما، و در كل بدست فراعنه ستمگر چند دولت زورمند (كه نام خود را جامعه جهانى نهاده اند) و تهاجم فرهنگى ويران كن مقدسات انسانى يكى از پيش قراولان همين ناسيونالزم انحصار خواه و تمام خواه مى باشد.

- غارت مواد خام از سرزمينهاى مستضعفان كه بقيمت بسيار نازل صورت مى گيرد و فروش فراورده ها و محصولات مستكبران مستلزم هزار و يك جنايت و تجاوز و خشونت و سفاكى و تبهكارى مى باشد كه‌