9- قوانين زندگانى انسان‌

اگر زندگانى انسان در كميت و كيفيت خوب و مناسب مقام انسانى و استعداد شايسته او، در ابعاد فردى و فاميلى و اخلاقى و سياسى و اقتصادى و نظامى و ادارى و علمى و فلسفى و فرهنگى و صحى و معنوى كه مطلوب همه افراد بشر اعم از زن و مرد و جوان و نوجوان و پير و غنى و فقير و جاهل و عالم و حكومت و ملت و ملحد و متدين (مسلمانان و اهل كتاب) باشد. چه قوانين و شروطى بكار دارد؟ و تعداد آنها بچند مى رسد؟ و از كجا بدست آريم و مسلما اين قوانين مورد توافق دانشمندان و افراد عادى نخواهند بود و زندگانى امروزى انقدر متنوع است كه گاهى به تعدد افراد انسان متنوع مى گردد. بلى يك نكته مسلم است كه نقش مهمى را كه علوم تجربى در تشخيص قوانين تكوينى زندگى دارد[1] در قوانين زندگانى‌[2] ندارد و بايد براى تشخيص درست آنها و تعيين تعداد آنها راههاى ديگرى را جستجو نمود.

مجالس مقننّه در هر كشور يكى از همين راهها است كه بعلت فقدان شرايط تخصصى بيشتر اعضاء به مسايل سياسى و منافع فردى مى پردازند تا به ساير جهات زندگانى.

يك راه مطمئن و با تجربه، دين آسمانى است كه آفريدگار بشر براى زندگانى عالى و خوب، قوانين را تشريح نموده است. هدف نگارنده اينست‌

[1] 1- زندگى معناى مصدرى دارد و تحفه بى نظير خالق است.

[2] 2- زندگانى معناى اسم مصدرى دارد و كيفيت و چگونگى زندگى است كه به اراده و تدبير ما بستگى دارد.