و مولاى هر مسلمان شدى. فأنزل الله: اليوم اكملت لكم دينكم. و كسى كه روز بيست و هفتم از ماه رجب را روزه بگيرد نوشته شود براى او روزه شصت ماه و آن روز اولين روزى است كه جبرئيل (ع) بر محمد (ص) به رسالت نازل شده است.

كلمه «بخ» در ترجمه المنجد به «مرد بزرگ» و «مهتر» و به كلمه اى كه در تحسين و فخر و مدح و شگفت به چيزى گويند، معنا شده است و گاهى به جهت مبالغه تكرار كنند بخ بخ (كه گاه مكسور و گاه مضموم و گاهى با تنوين گويند.) و اين متن را به سند ديگرى نيز روايت نموده است.

ابن مغازلى شافعى نيز در مناقب خود به سندش و سبط بن جوزى در تذكره خود (ص 18) و خطيب خوارزمى در مناقب خود (ص 94) از طريق حافظ بيهقى از حافظ حاكم نيشابورى و شيخ الاسلام حموينى در فرايد السمطين و در باب 13 از طريق حافظ بيهقى روايت كرده اند. (الغدير، ج 1/ 402)

در غنية الطالبين، ص 502 و 503 و نزهة المجالس؛ ج 1/ 154 از سلمان فارسى و ابى هريره نقل مى كند كه رسول خدا (ص) فرمود: در رجب روز و شبى است كه هركس آن را روزه بگيرد و شب آن را به عبادت بسر برساند همانند كسى است كه يك سال روزه گرفته و عبادت كرده باشد و آن روز، روزيست كه سه روز از ماه رجب باقى مانده باشد و آن روزيست كه پيغمبرما (ص) مبعوث شده است.

در سيره حلبيه؛ ج 1/ 238 بازهم متنى را در مورد اينكه بعثت در 27 رجب بوده و روزه آن ثواب شصت ماه را دارد و اينكه 27 رجب اولين روز فرود آمدن جبرئيل بوده است، نقل شده است.

وآخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمين‌

(1/ 4/ 1392)؛ كابل حوزه علميه خاتم النبيين (ص)