جواب اجمالى اين ادعا اين است: وجود رسالتها براى تقيد ادراك عقل نبوده تا ختم رسالتها به آزادى عقلها در مرحله تكاملى عقول‌[1] تعبير شود بلكه ختم رسالت بخاطر اين است كه خداوند تا آنجا كه مصلحت ديده، دين اسلام را جامع و كامل نموده و نيازهاى آدمى را تا مقدارى كه لازم بود برآورده نمود و لزومى در ادامه دينِ ديگر يا ادامه وجود نبى اكرم (ص) يا امام حاضر مبسوط اليد نبود. به اين آيه قرآن توجه فرماييد: شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌ وَ عِيسى‌ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ .. (شورى 13) (خداوند) براى شما از (براى) دين، تشريع فرمود چيزى را كه به نوح سفارش نموده بود و چيزى را كه بسوى تو- اى رسول وحى نموده ايم. چيزى را كه به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموده ايم تا دين را برپا داريد و در آن پراگنده نشويد.

آيه ميگويد چيزى را كه به چهار پيامبر اولى العزم پيش از تو (كه صاحبان شرايع بزرگ الهى بوده اند) سفارش كرده بوديم و آنچه را كه به تو (پنجمين پيامبراولى العزم) وحى نموده ايم براى شما مسلمانان دين قرار دادم.[2]

پس دين اسلام جامع همه اديان بزرگ گذشته است، بعلاوه چيزى كه براى زمانهاى بعدى به رسول خاتم (ص) وحى شده است.

شرايع آسمانى ظاهراً در عقايد و اخلاق فرقى نداشته اند وتنها فرق آن ها در شريعت احكام تكليفى پنجگانه حرمت و وجوب وكراهت واستحباب واباحه و احكام وضعى ضمانات و صحت و فساد و شرايط و اجزا- وغيره) مى باشد. بلى در اين جا اين سوال پيش مى آيد كه چرا قرآن در چند آيه تاكيد بر پيروى آن‌

[1] . يعنى عقلها

[2] . در الفاظ آيات سوالهاى ريزى وجود دارد كه بنظر من جواب ندارند.