همين موضوع در آيه 155 سوره فوق به تعبير ديگرى آمده است: كسانى كه در جنگ احد پشت كردند بدين علت بود كه شيطان آنان را بجهت ارتكاب بعضى از اعمال بد به لغزش افكند.

قانون يكصد و پنجاه و دوم و سوم زندگانى: خوشى به كارهاى بد و محبت به ستايش دروغى‌

لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ يُحِبُّونَ أَنْ يُحْمَدُوا بِما لَمْ يَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌ (آل عمران 188)

دو دسته را از سقوط در بدبختى چاره اى نيست:

1. دسته اى كه از كارهاى بد و زشت خود خوشحالند، اينان بجاى ندامت و اصلاح خود به بيراهه مى روند و بالاخره توسط مردم مظلوم شكست مى خورند.

2. كم عقلانى كه كار مثبتى انجام نداده اند ولى دوست مردم آنان را به دروغ ستايش كنند.