نتيجه مطالب اين كتاب:

1- قرآن، كتاب انسانيت است و قوانين زندگانى انسانى را كه مورد پذيرش انسانها در قرن پانزدهم قمرى و اواخر قرن چهاردهم شمسى و قرن بيست و يكم ميلادى است هرچند به خداوند و روز قيامت ايمان نداشته باشند، در بر دارد. انسان بعنوان انسان به مراعات قوانين ايجابى و سلبى (الزامى و ترجيحى) نياز دارد ده آيه اى را كه از قرآن در اول اين كتاب انتخاب و نوشته ايم دوباره مطالعه كنيد كه قرآن در تعريف خود چه مى گويد؟

بنابراين همه بايد به قرآن به ديده احترام بنگريم و به آن عمل كنيم.

2- آورنده اين قرآن چهارده قرن پيش تر مى زيسته و محيط او محيط خرافات و بت پرستى و جاهليت جهلاء بوده و خود او هم سواد نداشته يعنى نمى توانسته نوشته اى را بخواند و نمى توانسته كه چيزى را بنويسد و به امّى مشهور بوده است.

قرآن بر علاوه 125 قانون فوق قوانين زياد ديگرى آورده كه براى روح و فطرت خدايى بشر بسيار مفيد و لازم است. بعلاوه كه يك سلسله قوانين تكوينى را از جهان فيزيك و نجوم و پاره اى از علوم تجربى و انسانى در همان دوره جهالت عمومى بيان داشته است.

آيا ما نبايد چه مسلمان و چه كافر، براى خوشبختى خود به آنها عمل كنيم؟