ارث به فرض و به قرابت‌

ماده دو صد و پنجم:

اشخاصى كه گاه به قرابت و زمانى به فرض ارث مى‌برند، عبارت‌اند از:

1- پدر متوفى، اگر متوفى اولادى نداشته باشد به قرابت، در غير آن به فرض يك ششم ارث مى‌برد.

2- دختر متوفى، اگر وارث منحصر در او باشد، يك دوم را به فرض و اگر همراه او فرزند ذكور باشد، به قرابت ارث مى‌برد.

3- دو يا چند دختر، اگر وارث منحصر در آن‌ها باشد، دو سوم را به فرض و اگر همراه آنان فرزند ذكور باشد، به قرابت ارث مى‌برند.

4- يك خواهر ابوينى يا پدر تنها، اگر وارث منحصر در او باشد، يك دوم را به فرض مى‌برد و اگر با برادر ابوينى يا پدرى تنها باشد، به قرابت ارث مى‌برد.

5- دو يا چند خواهر ابوينى يا پدرى تنها، اگر وارث منحصر در آن‌ها باشد، دو سوم را به فرض و اگر همراه آن‌ها برادر يا برادران ابوينى يا پدرى باشد، به قرابت ارث مى‌برند.

6- خواهران و برادران مادرى با نبود پدر كلان يك سوم را به فرض مى‌برند، يا وجود پدر كلان به قرابت، تركه حق‌شان مساويانه تقسيم مى‌شود.

ارث قرابتى‌

ماده دو صد و ششم:

خويشاوندان كه هميشه به قرابت ارث مى‌برند عبارتند از:

1- در طبقه اول، فرزندان ذكور.

2- در طبقه دوم، پدر كلان و مادر كلان پدرى، هرچند بالا روند و برادران ابوينى و پدر و اولاد آن‌ها هر چه پايين روند.

3- در طبقه سوم، اعمام (عمو و عمه) ابوينى و پدرى و مادرى اولاد آن‌ها هر چند پايين روند.

سهم الارث طبقه اول‌

ماده دو صد و هفتم:

1) والدين و اولاد متوفى از طبقه اول، درجه اول است و اولاد اولاد درجه دوم و همين‌طور هر نسل نزولى، يك درجه محسوب مى‌شود.

2) هرگاه ورثه متوفى از طبقه اول منحصر در پدر و مادر باشند، مادر يك سوم را به فرض و در صورت وجود حاجب، يك ششم را مى‌برد و باقى را پدر به قرابت مى‌برد.

3) هرگاه ورثه متوفى از طبقه اول منحصر در پدر يا مادر باشد، تمام تركه را به قرابت مى‌برد و مادر يك سوم و در صورت وجود حاجب، يك ششم را به فرض و باقى را به رد مى‌برد.