اى برادر من‌

از اقرار به اين كه عقب مانده‌ايم و هنوز سوراخ دعا را نيافته‌ايم و به رموز زندگى كردن صحيحى واقف نشده‌ايم و از مزاياى اسلامى خود بى‌بهره و بى‌اطلاعيم نبايد خجالت بكشيم امريست واقع شده.

ولى راستى شرم آور است كه با اين منابع سرشار و اين برنامه زنده و قوانين جاندار و همه جانبه و دستورات حيات‌بخش بنشينيم و عرق خجالت بريزيم و ذلت بكشيم.

فقير اگر گدايى كند خيلى جاى افسوس نيست، ولى آن كسى كه تمام وسايل ثروت و سرمايه‌دارى را در دست دارد و از آن‌ها استفاده نبرده دست سؤال به سوى ديگران دراز مى‌كند خيلى بدبخت و مستحق سرزنش است.

آرى اين سخن گزاف و شاعرانه نيست مگر همين اسلام نبود كه عرب‌هاى بى‌تربيت و بى‌سواد را به طورى تربيت و كامل گردانيد كه تمدن بى‌نظير جهانى خود را تا ديوار چين و داخل مرزهاى فرانسه تشكيل دادند و فرهنگ قديم را به اضافات ابتكارى خود به دنياى جديد تقديم داشتند و مسير جهان را در ثقافت و فرهنگ و علم و كمال و تمدن تغيير دادند تا اين كه غرب از زحمات مسلمانان ديروز ما، تمدن امروزى خود را پى‌ريزى كردند، تمدنى كه هزار و