را به نحو خوبى مورد نظر و تحليل قرار داده لذا قهرى و طبيعى مى‌گردد كه اسلام طريق تمدن و حضارت و تعالى باشد.

شما اگر بخواهيد فلسفه را در لسان رهبران دينى خود جستجو كنيد رجوع به نهج البلاغه حضرت اميرالمؤمنين على (ع) نماييد و ببينيد كه درباره حقايق وجود واجب و ممكن چه قسم داد سخن داده و شايد همين نهج البلاغه على (ع) بود كه توجه دانشمندان اسلامى را به فلسفه جلب كرد به نحوى كه فلسفه در اسلام به حدى رشد كرد كه با فلسفه يونانى كمتر قابل قياس مى‌باشد. شما مى‌توانيد اين موضوع را به مراجعه به كتاب‌هاى فلسفى معلم اول فارابى و ابن‌سينا و صدرالمتألهين شيرازى به چشم سر مشاهده كنيد.

اگر از انصاف نگذريم حضرت على (ع) را مى‌توان سردار فلاسفه نام نهاد. و در ميان دانشمندان نبايد مقام فلسفى ملاصدراى شيرازى را كه مؤسس حكمت متعاليه و جامع بين حكمت اشراقيين و مشايين است و كمتر محققى چون او در شرق و غرب به چشم مى‌خورد، ناديده گرفت و بلكه مى‌توان او را خاتم الحكما و الفلاسفه دانست!

مقام اخلاق در اسلام معروف است و توصيه‌هاى اسلام در قرآن و سنت ممتاز است و گمان نمى‌كنم كه تفصيل اين موضوع غير از توضيح واضحات چيزى باشد.