(شر) مردم نگه‌مى‌دارد و محققا خداوند كافران را هدايت نمى‌كند.

در حجة الوداع كه مسلمانان به شكل بى‌سابقه‌اى براى اداى فريضه حج در ركاب حضرت خاتم النبيين (ص) اجتماع نموده بودند در موقع برگشت از مكه در محلى به نام غدير خم رسيدند و اين آيه بر پيامبر نازل گرديد و به او دستور داده شد حضرت على را به عنوان جانشين خود كه مكرراً در جلسات متفرق موضوع را بيان فرموده بود- مجدداً در محضر عام معرفى بدارد، پيغمبر اكرم هم على را به مردم معرفى فرمود و درباره‌اش فرمود

: من كنت مولاه فعلى مولاه اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله.

هر كسى كه من مولى و اختيار دار اويم على مولا (اختيار دار) اوست خداوندا دوست بدار كسى را كه دوستدار اوست دشمن بدار كسى را كه دشمن اوست ... و سپس اين آيه مباركه نازل شد: الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً.

امروز دين شما را كامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را براى شما به عنوان دين پسنديدم.

اهل سنت از جناب ابوبكر (رض) نقل كرده‌اند كه او از حضرت پيامبر (ص) چنين حديث كرده است كه:

لا يجوز الصراط احد الا و معه برات من على.

روز قيامت هيچ كسى از صراط عبور نمى‌تواند تا سندى از جانب على (ع) در دست نداشته باشد. اين حديث را ابن حجر شافعى نقل كرده است.