مى كند، گفتگو و صحبت مستمر والدين و اطرافيان با كودك و تشويق او به پاسخ دادن و عكس العمل نشان دادن در قبال كنشهايى است كه از سوى مخاطبان بزرگسال انجام مى شود.

آمار نشان مى دهد كودكانى كه استعداد تكلم آنها به خوبى رشد نكرده است درمراحل تحصيلى بعدى نيز عموما از پيشرفت در خور توجهى برخوردار نخواهند شد و غالبا از هم سن و سالان خود عقب تر مى مانند.

به نوشته روزنامه انگليسى اينديپندنت، 375 هزار نفر از كودكان در مرحله پيش دبستانى و دبستانى با مشكل تكلم روبرو هستند و از اين تعداد تنها 10 هزار نفر به دلايل پزشكى با اين مشكل مواجه شده اند.

اكثر قريب به اتفاق كودكانى كه استعداد سخن گفتنشان به نحو مناسب رشد و پرورش نيافته به خانواده هايى تعلق دارند كه در آن پدر ومادر هردو كار مى كنند و بنا براين ساعات زيادى را دور از كودكان خردسال خود در خارج از خانه به سر مى برند. اين قبيل والدين در ساعات غيبت از خانه معمولا كودكان را به دست پدربزرگها و مادر بزرگها ويا همسايه ها مى سپارند و اين افراد نيز يا به دليل تفاوت سنى زياد و وجود شكاف گسترده نسلى و يا به دليل عدم اطلاع ساعات كمى را به گفتگو با كودكانى كه مسئوليتشان را تقبل كرده اند، مى گذرانند و در عوض سركودكان را به بازى با اسباب بازيها و يا تماشاى تلويزيون سرگرم مى كنند. به اين ترتيب كودكان خردسال در ايامى كه استعداد فراگيرى زبانشان در اوج خود قرار دارد، مكانيزمهاى لازم براى رشد