فصل چهارم: بلوغ زن‌

شكى نيست كه اطفال در دوران كوچكى تكليف شرعى ندارند و تا به حد بلوغ نرسيده اند احكام دينى به آنان تعلق نمى گيرد. آنچه كه از قرآن مجيد (سوره نساء/ 6[1] انعام/ 152[2] اسرى/[3] 34) استفاده ميشود بلوغ عبارت از رسيدن نوجوانان به سنى است كه آمادگى آميزش جنسى را داشته باشند، وقتى بچه (چه دختر چه پسر) به اين سن برسد كه توانائى و اشتهاى مقاربت را پيدا نمايد تكليف شرعى به او متوجه مى شود و دوره صباوت او به سر

[1] وَ ابْتَلُوا الْيَتامى‌ حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَ لا تَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ حَسِيباً

[2] . وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ...

[3] . وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلًا