و كمك به نزديكان و شما را از سه چيز نهى ميكند از منكر و فحشاء و ستم. إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‌ وَ يَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌

راغب در مفردات خود در تعريف منكر مى‌گويد: منكر هر فعلى است كه عقلهاى صحيح آن را زشت و قبيح بداند يا آنچه كه عقلها در خوبى و بدى آن راه بجائى نبرند ولى شريعت آن را تقبيح نموده باشد.

در تعريف فحشاء گفته است: قول و فعلى كه زشتى آن بزرگ باشد. «ما عظم قبحه من الافعال و الاقوال» مسلما زنا و لواط و مساحقه و امثالها از فحشا شمرده مى‌شوند و در قرآن ظهار را (گفتن شوهر بزنش كه پشتت به منزله پشت مادرم است) منكر و زور دانسته است.

بنابراين دشنام و الفاظ ركيك و غصب اموال و خيانت در امانت و مخالفت عقد و پيمان همه‌اش از منكرات است، و وفا بعهد و به پيمان‌ها و وفا بشرط و وفا بامان دادن خود بكافر امان طلب در فقه اسلامى واجب شمرده شده است.

اساسا ارتباط علم اخلاق و علم فقه بسيار قوى و پيچيده است كه تمييز دقيق حدود آن كار آسان و ساده‌اى نيست.

دوم- بعضى از روايات‌

امام صادق (ع) در صحيح عبداللّه پسر غالب مى‌فرمايد: سزاوار