است.

اگر مراد از اين قصه و قصه‌هاى متشابه اين باشد كه روح در بعضى از حالات به مكاشفاتى از عالم برزخ نايل مى‌شود و سپس مى‌پندارد كه او مرده و به دنيا برگشته مانعى ندارد و بقول طلبه‌ها لامشاحة فى الاصطلاح و اگر مراد اين باشد كه اين افراد واقعاً مرده بودند و علاقه ارواح از بدنها بطور نهايى قطع شده بوده و به تعبير بعضى از اهل اين فن، ريسمان نقره‌اى كه بدن فيزيكى را به جسم سيال اثيرى متصل مى‌سازد بريده شده است‌[1] نميشود آن را قبول كرد، و به عبارت واضح‌تر دليلى بر آن اقامه نشده و قصه‌هاى منقوله اگر هم معتبر باشد نيز دلالت بر موضوع ندارد و حتى از نظر طب پس از چند دقيقه، بدن قابليت حيات را از دست مى‌دهد. و الله اعلم.

اگر بطور قطعى ثابت شود كسى مرده و پس از ساعتى يا بيشتر و يا كمتر دوباره زنده شده است از نظر فقه درباره او سؤالاتى مطرح است كه به پاره‌اى از آنها اشاره مى‌شود.

1- آيا اينگونه موت موجب انتقال اموال به ورثه ميشود؟

2- در فرض ثانى آيا پس از زنده شدن دوباره اموال او به او برميگردد؟

3- آيا قضاى نماز و روزه او برض زنده شدن برخودش واجب است يا بر پسر بزرگش؟

4- ديونى كه به موت از شكل مؤجل به شكل حال در مى‌آيد در

[1] - گفته مى‌شود اين تعبير از انجيل اقتباس شده است.