تاكى به تمناى وصال تو يگانه‌

اشكم رود از هر مژه چون سيل روانه‌

خواهد به سر آمد شب هجران تو يانه‌

اى تير غمت بر دل عشاق نشانه‌

خلقى به تو مشغول تو غايب ز ميانه‌

رفتم به در صومعه عابد و زاهد

ديدم همه را پيش قدت راكع و ساجد

در ميكده رهبانم و در صومعه زاهد

گاه معتكف ديرم و گاه ساكن مسجد

يعنى كه ترا مى طلبم خانه به خانه‌

روزى كه برفتند حريفان پى هر كار

عابد سوى مسجد شد من جانب خمار

من يار طلب مى‌كنم جلوه گه يار

حاجى به ره كعبه و ما طالب ديدار

او خانه همى جويد و ما صاحب خانه‌

هر در كه زدم صاحب آن خانه تويى تو

هرجا كه روم پرتو كاشانه تويى تو

در كعبه و بتخانه چوجانانه تويى تو

مقصود من از كعبه و بتخانه تويى تو

مقصود تويى كعبه و بتخانه بهانه‌

بلبل به چمن زان گل رخسار توان ديد

پروانه در آتش شد انوار عيان ديد

عارف صفت ذات تو در پير و جوان ديد

يعنى همه جا عكس رخ يار توان ديد

ديوانه نيم من كه روم خانه به خانه‌

عاقل به قوانين خرد ذات تو جويد

ديوانه بيرون از همه اسرار تو پويد

تا غنچه نشگفته اين باغ كه بويد

هر كس به زبانى صفت حمد تو گويد

بلبل به سر شاخه و قمرى به ترانه‌