با گياه‌هاى هرزه ندارد، و لذا سرش را پايين مى‌برد و هرآنچه كه است مى‌خورد و بقيه را لگدمال مى‌كند.

اين يك نوع جهان‌بينى مسئولانه مؤمن در مقابل ماده‌پرستان بى‌خدا مى‌باشد، ممكن است به جاى باغچه كارخانه بزرگ توليدى اقتصادى را فرض كنيد كه غذاى سالانه شهرى را فراهم مى‌سازد، كه به وسيله چند فيل مست ويران مى‌گردد و هكذا.

فايده دوم:

ايمان به خدا، اين است كه انسان‌هاى هوشمند را از يك تناقض آشكار و سرگردانى فكرى نجات مى‌دهد، توضيح اين فايده اين كه:

همه دارندگان عقل، قبول دارند كه موجودات مادى (125 ميليارد كهكشان كه توسط تلسكوپ و دوربين هابل كشف شده) بلكه همه جهان امكانى و ممكن الوجود چه مادى و چه مجردات، تحت تأثير قانون عليت‌اند، و هرحادثه و پديده و هرمخلوق تابع علت خاص به خود است، و هيچ ممكنى از اين قانون سرپيچى نمى‌تواند[1].

[1] تشكيك‌هاى هيوم در پاره‌اى از موارد به ندانستن علت برمى‌گردد و نه به نبودن علت، دقت شود.