داراى يك كشور و يك امت يك ميليارد و چند صد ميليونى بوديم و اگر چنين مى‌بوديم خوشبخت‌ترين مردم جهان مى‌شديم زيرا:

1- منابع زيرزمينى ما به استثمار نمى‌رفت و نه سرزمين‌هاى ما زير سلطه استعمار مى‌رفت.

2- ميلياردها ثروت ما در جيب بيگانگان واريز نمى‌شد.

3- مجبور نبوديم ده‌ها ميليارد دالر را براى هركشور كوچك خود اسلحه بخريم.

4- اسراييل نطفه‌اش منعقد نمى‌شد.

5- ثروت‌ها و سرمايه‌هاى ما در راه ترقى فرهنگى و علمى و صنعتى زراعى و آبادى خاك ما به مصرف مى‌رسيد و تجارت متعادل و يا برتر[1] ما با خارج برقرار مى‌شد.

6- امنيت بين المللى را بسيار منصفانه حفظ مى‌گرديم.

7- از جنگهاى بين المسلمين كه دهها هزار كشته در هردوره داشته‌ايم جلوگيرى مى‌شد. و در جنگهاى خارجى براى حفظ جانهاى انسانها بطور موثر ميانجيگرى ميكرديم كه وظيفه خلافت ما در روى زمين بود.

8- فحشاء و منكرات و فرهنگهاى مسخ‌كننده فطرات ادبى توسط حكومت واحد اسلامى جلوگيرى مى‌شد.

[1] فزون شدن صادرات بر واردات