شيطانى آنان را وادار مى‌كند خود را مجتهد بدانند و در اصول و فروع فتوى بدهند.[1]

7- يك موضوع مهم: علماى دينى به شمول مبلغين (سخنرانان و مؤلفين) بايد به فكر دنياى مسلمانان هم باشند، بدبختانه جمعى از اهل علم دينى در كشورهاى اسلامى فقط به فكر حفظ شخصيت خوداند، و شديدا از مردم توقع مساعدت مالى و احترام و دست‌بوسى را دارند، و از وظيفه خود در مقابل مردم غافلند، اينان در وظايف دينى خود چندان موفق نيستند. بدتر اينكه جمعى از اهل علم مبتدى و متوسط فاسد شده‌اند و مطابق اصل اذا فسد العالم، فسد العالم مردم نيز به‌

[1] - قال الامام الصادق( ع) فى حديث صحيح:

ما ذئبان ضاريان فى غنم غاب رعاؤها باضر فى دين المسلم من حب الرئاسة

. ضرر دو گرگ درنده در گله بى‌چوپان بيش‌تر از رياست‌طلبى در دين مسلمان نيست.

بلى براى متخصصين و اسلام‌شناسان ارشد اسلامى كه به درجه اجتهاد در فقه و اصول فقه و كلام رسيده‌اند و از تقواى خوبى برخورداراند به استثناى مورد اول( تفكر و تكلم در ذات و صفات خداوند) و مورد پنجم( عمل به متشابهات) جايز است. مطابق قانون اجتهد در مسايل فوق صحبت كنند و براى آنان هيچ مانعى نيست، منع مخصوص نااهلان است. بهرحال، بايد مستمعين گمراه نشوند.