با شما مجامعت و نزديكى كنند، بدين ترتيب شهر مدينه با تمام بزرگى خود بر آنان تنگ شد و بر سر كوههاى خارج شهر پناه بردند. وقتى اهل خانه براى آنان غذا مى‌بردند از صحبت با آنان خوددارى مى‌كردند، بالاخره كار به جائى رسيد كه نفسهاى‌شان بر خودشان تنگ شد و پناهگاهى جز خداوند نيافتند و با هم گفتند كه مردم از ما دورى كردند، كسى با ما حرف نمى‌زند آيا (خوب، نيست) كه ما هم از همديگر دورى نمائيم؟ آن سه تن از هم جدا شدند و ديگر با هم يكجا نشدند و پنجاه روز به همين حالت بودند و بدرگاه خداوند عذرخواهى و زارى مى‌كردند و از گناه نرفتن به جهاد توبه مى‌كردند تا اينكه خداوند توبه آنان را قبول فرمود و اين آيات را بر پيامبرش نازل كرد[1]:

وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذا ضاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.

راستى اگر مردم مسلمان از رهبريت قاطع و صالح خود صميمانه پيروى كنند آيا ريشه‌ى تخلفات در جامعه نمى‌خشكد و آيا متخلفين اصلاح نمى‌شوند و آيا موقعيت قانون مستحكم نمى‌گردد؟ بهرحال آنانيكه امروز در مقابل تجاوز كفار و اشغال سرزمين‌هاى اسلامى و نابودى دين توسط زمامداران بى دين، بى‌تفاوت و تماشاگر باقى مانده‌اند و خود را به نماز خواندن و تجارت كردن مشغول نموده‌اند و از جهاد واجب دورى كرده‌اند، و اسلام نه از جان اينان خبرى ديد و نه از مال‌شان، آيا روز قيامت وقتى كه حضرت پيغمبر عظيم الشان اسلام را ملاقات كنند انتظار چه عكس العملى را از ايشان دارند؟ آيا عكس العمل آنحضرت نسبت باين سه تن از اصحاب متخلف او كه مخالفت فرمان جهاد را نموده بودند، عبرت‌آميز و تكان‌دهنده نيست؟ قضاوت بدست خود شما است.

[1] مجمع البيان تفسير سوره توبه آيه 118.