شمرده نمى‌شوند و از مصاديق قوت كه قرآن مجيد به تهيه آن دستور داده است، به حساب نمى‌آيد، حتى در بسيارى از موارد تفنگ هم به تنهايى به هيچ دردى نمى‌خورد، به مقتضاى آيه مباركه‌ وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ، لازم است در مقام دفاع از هجوم كفار، اسلحه و مهماتى را آماده سازيم كه در مقابل اسلحه دشمنان ما لا اقل تا حدى كارآرايى داشته باشد و موازنه تا آخر بهم نخورد. دولت اسلامى مى‌تواند قيمت اسلحه لازم را در فرض عدم توانايى بيت المال از ثروتمندان كشور به زور بگيرد، چه همانگونه كه در فصل هشتم گذشت، دين مقدس اسلام جهاد به مال را همانند جهاد به جان واجب گردانيده است.

دولت‌هاى اسلامى (كه معلوم نيست چند دولت اسلامى در كشور هاى اسلامى داريم؟!) نبايد فريب سازمان بين المللى و تبليغات دروغين دولت‌هاى بزرگ را مبنى بر احترام سرحدات بين المللى كشورها بخورند و يا فكر كنند، جهان بسوى آرامش مى‌رود، افكار عمومى جهان مانع از تهاجم قدرت‌هاى دنيا به كشورهاى ضعيف مى‌گردد! اينها همه حرف پوچ است، واقعيت اينست كه در دنياى بى‌ايمان زمان ما بيشتر از گذشته قانون جنگل (الحق لمن غلب- حق با زورمندان است) مورد عمل است استعمار و استثمار به سير صعودى خود ادامه مى‌دهد، هيچ‌چيز براى ابرقدرتها محترم نيست، دولت‌هاى اسلامى بايد بسيار بيدار و مواظب اوضاع باشند و بايد از دام‌هاى استعمارى و استثمارى بدور باشند و قدرت دفاع از استقلال خود را تا حدى داشته باشند، ولى با اين تشتت و ضعف دولت‌ها اين قدرت به آسانى ميسر نيست.

ما اگر بخواهيم قدرت دفاع را پيدا كنيم بايد باين عروسك بازى‌ها در خليج فارس پايان دهيم و به عوض تشكيلات مسخره- آميز كنونى يك دولت قدرت‌مند اسلامى بوجود آوريم كه كويت و آمارات و بحرين و قطر و عمان و ... را در برگيرد.