فصل بيست و يكم: غنايم جنگى‌

قرآن مجيد گرفتن اموال كفار را بزور در اثناى جنگ براى مسلمانان حلال قرار داده است. فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلالًا طَيِّباً.

(انفال 69) از آنچه كه به غنيمت گرفته‌ايد، بخوريد حلال و پاكيزه. وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها. (فتح 20) خداوند بشما وعده غنيمت‌هاى زيادى را كه آنها را بدست مى‌آوريد داده است. ولى يك حصه از پنج حصه غنايم را از مالكيت جنگ- جويان مسلمان بيرون دانسته است و آن را براى خدا و رسول و خويشاوندان (صاحب قرابت) و يتيمان و بيچاره‌گان و راه‌ماندگان قرار داده است. وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌ ... (انفال 41)

ما در اينجا از احكام پنج يك مذكور (خمس) بحثى نمى‌كنيم زيرا بحث آنها را در جزء سوم حدود الشريعة از صفحه 252 تا 258 و از صفحه 273 تا 275 آورده‌ايم.

مقدارى از اموال غنيمتى را مى‌توان از غنايم جنگى به عناوين زير استثناء نمود به مجاهدين نداد.

1- مقدار مصارفى كه براى نگهدارى و حمل‌ونقل خود غنايم صورت گرفته است. (بلا خلاف بل و لا اشكال كافى الجواهر ص 191 ج 21)

2- مقدارى را كه امام براى پيروزى بر دشمن بافرادى جهت كارهاى گوناگون وعده مى‌دهد، مانند اطلاع از نقاط ضعف دشمن، جاسوسى، تسليم شدن بعضى از افراد دشمن، جنگيدن‌