از آيات مقدسه فوق و غير آنها سه مطلب به خوبى دانسته مى‌شود:

1- واجب است مسلمانان به عهد و پيمانى كه با كفار بسته‌اند وفادار بمانند، نه عهد را بشكنند و نه از اجراى كامل آن سرباز زنند.

2- اگر كفار، عهد و پيمان را شكستند، و با آن پاى‌بند نماندند، مسلمانان هم بايد ديگر به آن پيمان متعهد نمانند و اگر برين پيمان‌شكنان پيروز شوند، طورى با آنان رفتار كنند كه تمام پيمان‌شكنان ديگر عبرت بگيرند.

3- اگر هنوز كفار به طور علنى، عهدشكنى نكرده‌اند ولى مسلمانان روى شواهدى از خيانت كفار (و عدم پايبندى آنان به پيمان) ترسناكند، درين صورت نه واجب است كه مسلمانان به آن عهد پايبند باشند و نه جايز است كه خود به عهدشكنى اقدام نمايند، كه اين عمل يكنوع خيانت است، بلكه وظيفه اينست كه بايد آنان را از لغو پيمان آگاه نمايند و سپس به مقتضاى تكليف خود عمل كنند.

حكومت اسلامى با كفار حربى، كفار ذمى و دولت‌هاى غير اسلامى مى‌تواند به منظور بهبود حال مسلمانان در موضوعات گوناگونى‌