از علامات قيام قائم از خروج نهى ميكند. ولى اين نهى مخصوص همان مردم است و دلالتى بر عموم حكم ندارد، در روايت جابر ميگويد:

حتى ترى علامات اذكرها لك و ما اراك تدركها.

تو بآن علامات نمى‌رسى.

(نهم) روايت بشير است كه در آن آمده است كه جهاد همراه غير- امام مفترض الطاعه مانند ميته و خون و گوشت خنزير حرام است‌[1] اولا سند روايت بخاطر بشير كه مجهول است معتبر نيست و ثانيا مورد روايت ظاهرا جهاد ابتدائى و در ركاب خلفاى بنى عباس است كه ما نيز اينگونه جهاد را مشروع نمى‌دانيم و چند روايت- ديگرى را كه محدث حر عاملى پس از ين روايت در كتاب وسائلش نقل نموده نيز بر همين منوال است و حتى بعضى ازين روايات ميرساند كه جهاد با متديننيكه بوظايف شرعى خويش پايندند بلا مانع ميباشد.

بالاخره رواياتيكه از طرف شيعه در مورد جهاد وارد شده است نه جهاد ابتدائى را بطور مطلق ممنوع ميسازد و نه جهاد عليه حكومت‌هاى غير اسلامى را و دانشمندان شيعه نبايد ازين جهت تشويشى داشته باشند.

ب: از طريق اهل سنت‌[2]

1-

سئل سلمة بن يزيد الجعفى رسول الله (ص) فقال يا نبى- الله أراءيت ان قامت علينا امراء يساءلونا حقهم و يمنعونا حقنا فما تامرنا؟ فاعرض عنه. ثم ساءله فاعرض عنه! ثم ساء له فى الثانية او الثالثة فجذبه الاشعث بن قيس و قال اسمعوا و اطيعوا فانما عليهم ما حملوا و عليكم ما حملتم.

و فى رواية اخرى:

فجذبه الاشعث فقال رسول الله (ص) اسمعوا ...

خلاصه ترجمه:

پيامبر اكرم درباره اميران و زمامدارانيكه حق خود را از مردم‌

[1] ص 32 ج 11 الوسايل

[2] تمام اين روايات از ص 19 تا 24 ج 6 صحيح مسلم نقل شده است.