نماز آنان شكسته است و لو خائف نباشند.

مسأله 193

اگر در موقع نماز خوف حمله دشمن وجود دارد و يا جنگ جريان دارد نماز مكلف حتى در وطنش قصر (شكسته) است و بعبارت ديگر در فرض خوف و ترس از دشمن و دزد و درندگان نمازهاى چهار ركعتى (ظهر و عصر و عشا) دو ركعتى ميشوند[1]

مساله 194

اگر مجاهدين در حين جنگ بخواهند نماز جماعت بخوانند بايد دو دسته شوند يكدسته در مقابل دشمن بايستند و دسته ديگر به امام جماعت اقتداء كنند يكركعت را با او ميخوانند و ركعت دوم را فرادى ميخوانند و ميروند موضع دسته مقاتلين ميگيرند و آنها آمده ركعت اول را بامام اقتدا ميكنند و ركعت دوم را طبعاً فرادى ميخوانند.

[1] - فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالًا أَوْ رُكْباناً. اگر ترسيد پياده و سواره نماز بخوانيد وَ إِذا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا( نساء 101) در سفر نماز خود را قصر كنيد اگر از تحذيب و يا كشتن ميترسيد البته در سنت و احاديث ثابت است كه سفر و خوف هر كدام موجب قصر است.