محارب
از يك شهر بشهر ديگر دائما نفى ميشود و اجازه استقرار در روى زمين باو داده نميشود
و امانى ندارد و چيزى باو فروخته نميشود و جاى سكونت باو داده نميشود اطعام نميشود
و نه باو صدقه داده ميشود تا بميرد. (مبانى تكملة المنهاج)
مساله
132
حاكم
شرعى- بنابر اقوى- بين قتل محارب و بدار آويختن و دست و پا بريدن (مثلا دست راست و
پاى چپ) و نفى (تبعيد از محل) او مخير است (هر كدام از اين چهار جزاء را كه انتخاب
كند ميتواند) لكن بعيد نيست كه سزاوارترين باشد كه عقوبت و جزا را بملاحظه جنايت
انتخاب كند، مثلا اگر محارب كشته باشد، كشتن و يا بدار آويختن را براى او انتخاب
كند. اگر مال را گرفته بريدن دست و پاى او انتخاب شود و اگر اسلحه را كشيده و تنها
مردم را ترسانيده نفى بلد شود.