خطرناك‌تر است. و ثانيا مقصر، خود دولت‌هاى غربى هستند كه جلو تقاضاى شديد مواد مخدر را در كشورهاى خود نمى‌گيرند، و جوانان را به ارزش‌هاى اخلاقى هدايت نمى‌كنند.

و ثالثا نيروهاى پليس و امنيتى آنان رشوت مى‌گيرند و ده‌ها تُن مواد مخدر را به داخل كشورهاى خود مى‌برند و شرقى‌ها قدرت چنين كارى را ندارند. مافياى قاچاق بين المللى نيز تحت نظر غربى‌هاى سودجو اداره مى‌شود. به هر حال علت سكوت در توليد اسلحه و سر و صدا درباره توليد مواد مخدر به ميلياردها و تريليون‌ها دالر مربوط است كه به جيب غربى‌ها سرازير مى‌شود.

و اين سرمايه هنگفت چند دولت ثروتمند را ثروتمندتر و قوي‌تر و بقيه دولت‌ها و كشورهاى جهان را فقيرتر و بدبخت‌تر مى‌كند، و فكر نمى‌شود اين وضع اسفبار در شرايط عادى بين المللى عوض شود.

البته سود قرض‌هاى اين چند دولت سالانه صدها ميليارد دالر ديگرى است كه از زحمت‌ها و عرق ريزي‌هاى ملت‌هاى بدبخت به جيب شركت‌هاى فرامليتى واريز مى‌شود. باز هم از تضييع حقوق بشر، داد و فغان غرب بلند است. و تا سيستم رباخوارى غرب بر اين منوال ادامه يابد ملت‌هاى كشورهاى فقير سال به سال فقيرتر مى‌شوند. زيرا تمام عايدات سالانه آنان به عنوان سود قرض‌هاى خارجى بر باد مى‌رود و هيچ ترقى اقتصادى نصيب آنان نمى‌گردد. و در حال حاضر بسيارى از كشورهاى ضعيف 20، 40، 50 ميليارد دالر مقروضند و هر كشور مقروض- به قول اردو زبان‌ها-